Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
O Κίμων Αλεξανδρίδης και ο Σπύρος Μελισσάς δυο άνθρωποι διαφορετικών γενεών, θα γνωριστούν τυχαία, από μια ιδιοτροπία της τύχης. Θα γυρίσουν πίσω τις σελίδες της ζωής τους στα μεγάλα κενά που τους άφησαν ανεκπλήρωτοι έρωτες, θα ξαναζήσουν τα τρελά παιχνίδια της μοίρας, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα φαντάσματα μιας άλλης εποχής που στοίχειωσαν την ψυχή τους. Κοινά φαντάσματα… Θα φτάσουν μοιραία σε τρομερές αλήθειες που κρύφτηκαν κάτω από τις σάλπιγγες του πολέμου, και στο μεγάλο ζητούμενο: τη λύτρωση, τη δικαίωση και την Αγάπη.
Ένας «κοριός» στο μαξιλάρι του προέδρου θα γίνε...
Είμαι ένας λεπρός αποσυνάγωγος, αυτό είμαι. Ο άντρας που τον βλέπεις τυχαία στον δρόμο και κατεβάζεις το κεφάλι για να μη σε
χαιρετήσει. Είμαι αυτός που φοβούνται τα παιδάκια τη νύχτα· και τη μέρα. Είμαι εγώ που ποτέ δεν θα με καλέσεις για ένα ποτό, όσες
φορές κι αν συναντηθούμε. Ζω τη νύχτα για να τρομάζω τα παιδιά. Κοιμάμαι τη μέρα για να αποφεύγω τους καθρέφτες. Υπάρχω ακόμη,
κι ας μη με θες. Υπάρχω ακόμα κι αν βασανίζω όσους με αγαπούν. Αν με αγαπήσεις, μείνε μακριά. Κανείς δεν θέλει να δει το πρόσωπο
του τέρατος.
Πάνω σε έναν καβγά με τη μητέρα του, ο 23χρ...
Η Αιμιλία, στα πενήντα τέσσερά της χρόνια, είναι μια φημισμένη χειρουργός ογκολόγος. Την ώρα που χειρουργεί τη μάνα της, εμφανίζεται “ολοζώντανη” μπροστά της η γιαγιά Αναστασία για να την εμψυχώσει. Ήταν η πρακτική “γιάτρισσα” και μαμή του βουνίσιου χωριού της, σοφή, ελεύθερο πνεύμα, στύλος και σύμβουλος των συγχωριανών της, προικισμένη με το χάρισμα να “βλέπει” τις αρρώστιες των ανθρώπων και να τις θεραπεύει.
Απόψε, η Αιμιλία στο προσκεφάλι της μάνας της, ψαχουλεύοντας τις μνήμες της παιδικής της ηλικίας, θα επαναπροσδιορίσει τις ψυχρές σχέσεις τους, τον μεγάλο θυμό της...