Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μέσα σε όλους μας υπάρχει ο σπόρος του καλού και του κακού. Διαρκής είναι ο αγώνας για το ποιο θα επικρατήσει. Όμως δεν μπορεί το ένα να υπάρξει χωρίς το άλλο. Οι άνθρωποι δεν είναι ούτε όλοι καλοί ούτε όλοι κακοί. Κινούνται συνέχεια μεταξύ του φωτός και του σκοταδιού. Όλες και όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν Κάιν ή μια Έβελιν, έναν Μπέντζαμιν ή έναν Τζέικ. Ίσως κάποιοι κρύβουμε περισσότερους από έναν ή και τους τέσσερις μαζί. Παρ’ όλ’ αυτά ο Κάιν, η Έβελιν, ο Μπέντζαμιν και ο Τζέικ, οι ήρωες της ιστορίας, δεν είναι χαρακτήρες φανταστικοί, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε ομ...
Μια ισχυρή, συναισθηµατική και απροσδόκητη ιστορία αγάπης, φόβου, ελπίδας και θυσίας, που προκαλεί τα πιο έντονα συναισθήµατα. Μια
ιστορία αφοπλιστικής απλότητας και οδυνηρής γλυκύτητας.
Η Μάρω και ο Στράτος γνωρίστηκαν την περίοδο του ?εύτερου Παγκοσµίου Πολέµου. Αγαπήθηκαν και χάθηκαν για να ξαναβρεθούν δυο
χρόνια αργότερα, ενώ µαινόταν ο εµφύλιος. Το ζευγάρι βρίσκει τελικά καταφύγιο στη γιαγιά του Στράτου, την ευρηµατική και πανέξυπνη
Καλλιρρόη. Με την υποστήριξή της κάνουν οικογένεια.
Καθώς η Μάρω και ο Στράτος γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλο, η...
Θαλασσινό μεθύσι ήταν εκείνος ο χορός στην αγκαλιά του Τζώρτζη. Φωτιές πετούσαν τα μάτια τους. Σκίρτησαν οι καρδιές στην παγωνιά της νύχτας. Έρωτας και πάθος τύλιξε τα κορμιά. Ταξίδι μακρινό ήταν το όνειρο. αλήθεια και μυστικό η σιωπή της Σεβαστιανής όλα αυτά τα χρόνια... Η σφαίρα ούτε που ακούστηκε μέσα στην καταιγίδα. Το βαθύ άλικο δεν φάνηκε στην πλάτη του άντρα που έπαιζε με μανία το βιολί. Το ξέπλυνε το κύμα και η βροχή, το πήρε πέρα ο αέρας. Τα μάτια δεν πρόλαβαν να δουν πώς και πού χάθηκε εκείνος. Το κύμα βγήκε θεριό στην παραλία. Κόκκινη έγινε η θάλασσα στα πόδια τη...
Ανατολή το όνομά μου, γεμάτο ζωή και φως. Μαλλιά σαν ηλιαχτίδες, μάτια τρομαγμένα κοιτάζουν το χθες. Φόβοι σαλεύουν το μυαλό. Κουκούλι τυλιγμένο το εγώ μου, κρύβεται στα έγκατα της ψυχής μου. Μοίρα μέσα από θάνατο και γέννα. Αγάπες και λάθη που εκδικούνται. Ντυμένη φλόγα και μετάξι παίρνω τη δερμάτινη βαρκούλα και ταξιδεύω ως τη Θράκη. Στο παλιό αρχοντικό περιμένουν η Ευδοκία, η Σμαρώ και η Σουλτάνα. Δύσκολο το αντάμωμα, μεταξοσκώληκες ανάμεσά μας... Αργά αργά τυλίγουν στο νήμα τους ιστορίες, σκάνδαλα, μίση και προσδοκίες. Αράζω τη βαρκούλα στην αγκαλιά του Ρήγα. Κάνει ζωγρ...
"Η Μιχριμπάν έτρεξε προς την προκυμαία. Κοίταζε μια το λιμάνι και μια το πλήθος των δυστυχισμένων που πηδούσαν μες στις βάρκες και στη θάλασσα για να σωθούν, όταν ένας βαρκάρης την τράβηξε από το χέρι. Πίσω η Σμύρνη καιγόταν κι ένας μαύρος καπνός σκοτείνιαζε τον ουρανό. Ίσως αυτές ήταν οι τελευταίες εικόνες που είδε λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις της και με αυτές βυθιζόταν......