Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Η αγάπη για το χορό είναι το πρώτο βήμα για τον έρωτα". Για τη συνάντηση με τον άλλον που αποκαλύπτει, μεταμορφώνει, ανατρέπει, συμπληρώνει την εικόνα του εαυτού και του κόσμου.
Ο έρωτας κυριαρχεί στα έξι διηγήματα, σε συναντήσεις που η κάθε μια αφήνει το δικό της αποτύπωμα. Άλλοτε μέσα από δοκιμασίες και αδιέξοδα, άλλοτε μέσα από απρόβλεπτα ή την αδυναμία της αντίστασης, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με αφέλεια, οι έξι ηρωίδες κινούνται η κάθε μια στο δικό της κόσμο, τη δικιά της ιστορία. Και είτε κλείνουν με μια απορία και την αναμονή της ασυνέχειας, είτε ολοκληρώνονται σ...
Προσωπικά η σχέση μου με τη νοσταλγία μένει σχέση στενή, αλλά και επίφοβη μια και σε κατακρατά στο ανικανοποίητο. Το θετικό είναι ότι επειδή ακριβώς οι νοσταλγίες για τα γεγονότα και κυρίως για τα πρόσωπα που πέρασαν αλλά δεν προσπέρασαν απ΄τη ζωή μου, έχουν μαγεία, μαγεία φωτεινή ή σκοτεινή, με εμπνέουν. Εκ των υστέρων αναδείχνουν τη ζωή περισσότερο ενδιαφέρουσα, ποιητική, θεατρική, ελκυστική, με κρυμμένα νοήματα και σύμβολα, και μ’ αυτό που λέει ο ποιητής,”το παρ΄ολίγο να συμβεί”, πλησίον. Μου θερμαίνουν την ανάγκη να περιγράψω όσα συνέβησαν για να τα ξαναζώ, να τα διαιω...
"Κάθε ζωή έχει μια αλυσίδα από τυχαίες διασταυρώσεις, ζωές που για λίγο περπατάνε πλάι σε άλλες ζωές επειδή αυτός ο κόσμος είναι μικρός και μας αναγκάζει ν' ανασαίνουμε δίπλα δίπλα....
"Έντεκα λέξεις -θάλασσα, χελιδόνι, άμμος, κουτί, τριαντάφυλλο, χώμα, ρολόι, ησυχία, σελίδα, αέρας, γάλα- αποτέλεσαν το βασικό υλικό σαράντα διηγημάτων, ταξιθετημένα στην παρούσα έκδοση με τη σειρά διάκρισής τους στο Διαγωνισμό Διηγήματος ""ΛόγωΤέχνης"" 2012, ο οποίος διοργανώθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά από την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία πολιτισμού Artspot. Φέτος ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των εκδόσεων Καλέντη και την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν οι συγγραφείς: Ελένη Γκίκα, Κώστας Μουρσελάς, Γιάννης Ξανθούλης, Χρήστος Οικονόμου και Γιάννης Φαρσάρη...
"""Τότε είδα ν' αποσπάται από την ομάδα ένας πελώριος Κούρος με το αρχαϊκό του μειδίαμα κάπως εντονότερο, έτοιμος να δείξει την οδοντοστοιχία του. Βγήκε μπροστά από τον αιωρούμενο σωρό κι άρχισε σταδιακά να αποσυντίθεται, να λιώνει σαν φτιαγμένος από κερί ή υλικό ακόμη πιο μαλακό κι ευαίσθητο στην υψηλή θερμοκρασία. Μα τι λέω! Εδώ τα αντικείμενα τήκονταν στις πολικές θερμοκρασίες! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω...""...
"Η ζωή παίρνει το νόημά της, όσο κι αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως αντιφατικό, από τις ακραίες αντιθέσεις της... Ο θάνατος είναι ο μέγιστος φωτοδότης της... Η ομορφιά δίχως τη μεγαλύτερη αδελφή της, την ασχήμια, δεν θα είλκυε κανέναν... Ποιός άνθρωπος θα επιθυμούσε αν αποκτήσει πλούτη, αν δεν υπήρχαν εκείνοι που θα τα ζήλευαν και δεν θα μπορούσαν να τα αποκτήσουν?... Τα γέλια υπενθυμίζουνν πως κάπου, πολύ κοντά παραμονεύουν τα δάκρυα... Τι αφόρητη πλήξη θα μας προκαλούσαν οι επιτυχίες, δίχως τα νεκροταφεία των χαμένων αγώνων, των ανεκπλήρωτων προσδοκιών... Η αθανασία θα ...
"Ψηλά Τακούνια. Το όνειρο των κοριτσιών να βιαστούν να μεγαλώσουν για να φορέσουν τις γόβες των μαμάδων τους. Να λικνίζονται περπατώντας ρυθμικά στα καλντερίμια του νησιού τους, ψηλώνοντας μερικούς πόντους από τα τακούνια και την περηφάνια που έγιναν πραγματικά θηλυκά....