Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στην Ελλάδα των ετών 1917-1920, ο Αλέξανδρος Α΄, Βασιλιάς των Ελλήνων παρά τη θέλησή του, φανατικός αυτοκινητιστής, δεινός σπόρτσμαν και παθιασμένος μηχανολόγος, συνδέεται φιλικά με έναν ιταλοτραφή φουτουριστή ποιητή και επίδοξο κοινωνικό επαναστάτη, που ταλαντεύεται αμήχανα ανάμεσα σε δύο αντιθετικούς τρόπους ύπαρξης: την ειρωνική και την ηρωική στάση ζωής. Η αναπάντεχη αυτή φιλία, που σφυρηλατείται στο περιβάλλον του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Εκστρατείας της Ουκρανίας, εκβάλλει σε ανήκουστες περιπέτειες των δύο ηρώων και των συντρόφων τους...
«Μα και συ μορφοκοπελιά είσαι κόρη μου», της είπε φωναχτά ο πατέρας. «Τριαντάφυλλο μαγιάτικο, δροσερό και μοσχομυριστό είσαι κορτσέλι, μ’», συμπληρώνει η γιαγιά της που εν τω μεταξύ καμάρωνε μ’ ένα πλατύ χαμόγελο τον μορφονιό στη φωτογραφία. «Συ είσαι πιο όμορφη απ’ τον γαμπρουλά», συμπληρώνει και καθώς δίνει τη φωτογραφία στον Νικόλα, ανοίγει την αγκαλιά της και βάζει μέσα την εγ - γονή της. Έτσι τα λόγια του κύρη της και της γιαγιάς της, στύλωσαν τη Βασιλικ’δα. Της τόνωσαν την εμπιστοσύνη για τον εαυτό της. Το πρόσωπό της έτσι είχε φωτιστεί από τη γλύκα της χαράς της....
Τα μικρά αφηγήματα του Καραγάτση περιέχουν τοπία ανθρώπινης κατάντιας, κοινωνικής ασχήμιας, αισθησιακής βιαιότητας, φαντασιακού
παραληρήματος, φυσιοκρατικού αναβρασμού και απόκρυφης αυτοβιογραφικής καταγραφής. Είναι ιστορίες αποτυχίας αλλά και
συνακόλουθες εξιλέωσης. Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος. Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλά το κανελί πανωφόρι. Αυτό
το ύφασμα που απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής. Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης....
"Έκανα το βλέμμα μου αυτί και του 'λεγα να κάτσι καλά και ν' ακούσει το ""Σαν Μαγεμένο Το Μυαλό Μου Φτερουγίζει"", ν' ακούσει το θρόισμα των φύλλων σ' ένα κακομεταφρασμένο ποίημα του Πεσσόα, ν' ακούσει το τρίξιμο των ξύλων της πυρός σε μια προσκοπική κατασκήνωση, ν' ακούσει το Αdagio του Αλμπινόνι χωρίς να βγάζει κιχ, ν' ακούσει τη βραχνή φωνή της Μάρθας να ψιθυρίζει, ν' ακούσει τα γέλια και τα κλάματα μιας δεκαετίας, ν' ακούσει τον ορυμαγδό των πρώτων οδομαχιών, ν' ακούσει ξανά το ""It's Want I Am Doing When I Miss You"" με τον Μichel Petrucciani (εννέα λεπτά, παρακαλώ, κα...