Ελληνική Λογοτεχνία

Μια συλλογή διηγημάτων-μαρτυριών για τον Εμφύλιο, τη Μακρόνησο, τις εξορίες. Ένας φόρος τιμής για εκείνους που πάλεψαν για τη μεγάλη μέρα της Ανάστασης, προσμένοντας να φανεί της Λευτεριάς το πρώτο χελιδόνι, ώστε να βγουν οι άνθρωποι στις αυλές ν' απαντήσουν τον ήλιο. Να βγουν οι άνθρωποι στης δουλειάς το μέγα πανηγύρι, η εργατιά στις φάμπρικες, στον κάμπο οι ζευγολάτες να δρέψουν το χρυσό καρπό, τ' αμπέλια να τρυγήσουν. Και μετά όλοι να στρωθούν στους ίσκιους, στα πλατάνια, να πιουν νερό να δροσιστούν, λίγο να ξαποστάσουν, να φάνε το γλυκό ψωμί και της εληάς το λάδι, να...

Όπως το πλοίο γέρνει όλο και περισσότερο, σπάνε και οι τελευταίες πόρτες και τα παράθυρα του σαλονιού, και η θάλασσα μπαίνει με τεράστια ορμή στο εσωτερικό. Παρασύρει με μεγάλη σφοδρότητα στο πέρασμά της ό,τι συναντάει. Όχι μόνο καθίσματα και έπιπλα, αλλά και ανθρώπους! Ανθρώπους που παλεύουν με όσο κουράγιο έχουν. Μερικοί απ’ αυτούς έχουν δύναμη αρκετή, μα δεν μπορούν να τα βάλουν με την ίδια την Κόλαση. Βλέπω κάποιους να προσπαθούν να γαντζωθούν από το πάτωμα, άλλους να πιάνουν κάτι σταθερό και να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν μέχρι την έξοδο αυτού του πηγαδι...