Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Το Νόρμαντ, το μεγάλο βασίλειο στη μυθική Κατρανική χερσόνησο, υποφέρει από τον εικοσαετή πόλεμο με τους γείτονές του. Ο 'Αλχων, γιoς του βασιλιά του Νόρμαντ γεννημένος στην έναρξη αυτού του πολέμου, ψάχνει να βρει τα πραγματικά αίτια της σύγκρουσης που μόνο ο πατέρας του φαίνεται να γνωρίζει.
Όταν η υπομονή του λαού του Νόρμαντ αρχίζει να τον εγκαταλείπει, ο 'Αλχων και οι επιστήθιοι φίλοι του θα αρχίσουν να ξετυλίγουν το νήμα που οδηγεί στο φοβερό μυστικό που συνδέει τη γέννησή του με την έναρξη του πολέμου. Ο σκοτεινός δολοφόνος με την κουκούλα στέκεται εμπόδιο στην προσ...
"Κάθε που οι καιροί δυστροπούν, η Μικρασιατική Καταστροφή -όχι ο πόλεμος, αλλά τα παρεπόμενά του, ο εκπατρισμός, η ανθρώπινη δυστυχία... - σαν αόρατος επισκέπτης, σαν εφιάλτης αδυσώπητος, έρχεται και τρυπώνει στα όνειρά μας......
Έναν χρόνο μετά την ήττα του Εξουσιαστή και την πτώση του στο Χαοτικό Βάραθρο, η ειρήνη επιτέλους επικρατεί στο βασίλειο του Νόρμαντ, στη μυθική Κατρανική Χερσόνησο. Όμως η ήρεμη ζωή του πρίγκιπα Άλχων και των επιστήθιων φίλων του διαταράσσεται, όταν οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του βασιλιά Ρέιχαρτ θα φέρουν και πάλι σε σύγκρουση πατέρα και γιο. Μαζί, θα ζητήσουν τη βοήθεια του σοφού μάγου Κασάριους. Ο Κασάριους, ο Άρχοντας των Ανέμων, θα τους αποκαλύψει ότι κάποιοι προσπαθούν να απελευθερώσουν τους πιο ισχυρούς, σκοτεινούς μάγους που γνώρισε ο κόσμος: τους Έλμεντορ, με...
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...