Ελληνική Λογοτεχνία

Μια συλλογή διηγημάτων-μαρτυριών για τον Εμφύλιο, τη Μακρόνησο, τις εξορίες. Ένας φόρος τιμής για εκείνους που πάλεψαν για τη μεγάλη μέρα της Ανάστασης, προσμένοντας να φανεί της Λευτεριάς το πρώτο χελιδόνι, ώστε να βγουν οι άνθρωποι στις αυλές ν' απαντήσουν τον ήλιο. Να βγουν οι άνθρωποι στης δουλειάς το μέγα πανηγύρι, η εργατιά στις φάμπρικες, στον κάμπο οι ζευγολάτες να δρέψουν το χρυσό καρπό, τ' αμπέλια να τρυγήσουν. Και μετά όλοι να στρωθούν στους ίσκιους, στα πλατάνια, να πιουν νερό να δροσιστούν, λίγο να ξαποστάσουν, να φάνε το γλυκό ψωμί και της εληάς το λάδι, να...

O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...

Στις 12 Μαρτίου 2020 έκλεισαν τα θέατρα και ξεκίνησε μια περίοδος «παύσης» και περιορισμών για να πολεμήσουμε με έναν «αόρατο εχθρό», τον covid. Όσο κι αν γύρω μου απλωνόταν ο φόβος και η θλίψη, μέσα μου ήμουν σίγουρος πως και αυτή η δοκιμασία για κάποιον λόγο ήρθε. Παρέμεινα ήρεμος κι έτσι είχα τη δυνατότητα να αφουγκραστώ την εσωτερική μου φωνή. «Κάθε εμπόδιο, για καλό», μου είπε. Για άλλη μια φορά την εμπιστεύτηκα. Για άλλη μια φορά, οι φίλοι μου άρχισαν να με ρωτάνε: «Μα πώς το κάνεις; Εσύ χαρούμενος κι εμείς ένα βήμα πριν την κατάθλιψη». «Σας τα λέω, αλλά τα ...