Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
«Βαριανασαίνει, σκέφτεται πράγματα θλιβερά κι η αυτοπεποίθησή του βρίσκεται στο μηδέν. Είναι τόσο βαρύ αυτό το συναίσθημα,
που πρέπει κάνει κάτι επειγόντως. Πρέπει να βγει από το τούνελ αμέσως, να κάνει οτιδήποτε για να αισθανθεί καλύτερα, οτιδήποτε,
τα πάντα. Ίσως να πρέπει να πάρει τηλέφωνο τους γονείς του και να κλάψει –η αξιοπρέπεια δεν παίζει ρόλο τώρα– ίσως να πρέπει να δει
έναν φίλο του, ίσως να πρέπει να τηλεφωνήσει ακόμα και σ’ αυτήν? αλλά όχι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει με τίποτα, αυτή θα είναι
η απόλυτη παραδοχή της ήττας του, η απόλυτη ξεφτίλα – όχι,...
Ξημερώματα Σαββάτου και το τηλέφωνο του Ορέστη χτυπάει, βγάζοντάς τον από ένα μεθυσμένο λήθαργο. Πριν προλάβει να απαντήσει,
σε κάποιο νούμερο που δεν αναγνωρίζει, η κλήση θα προωθηθεί στον τηλεφωνητή. Ενοχλημένος, θα απενεργοποιήσει το κινητό και
θα συνεχίσει τον ύπνο του. Την επομένη θα βρει στον τηλεφωνητή του τέσσερα μηνύματα που θα του αλλάξουν τη ζωή καθώς
θα τον εμπλέξουν σ’ ένα έγκλημα. Πολύ σύντομα θα ανακαλύψει πως είναι απαραίτητο να επιστρατεύσει όλες του τις ικανότητες
για να ξεμπλέξει και τελικά θα αναγκαστεί να καταφύγει κι ο ίδιος στο έγκλημα για ...