Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
«Η Αμπι μπήκε μέσα στο ασανσέρ και οι πόρτες έκλεισαν με μια τρανταχτή κλαγγή, σαν ήχος από φτυάρι που ισιώνει χαλίκια. Μύρισε την κολόνια κάποιου άλλου, καθώς και το υγρό καθαρισμού με άρωμα λεμόνι. Το ασανσέρ τραντάχτηκε μερικά εκατοστά προς τα πάνω τόσο απότομα, που παραλίγο να χάσει την ισορροπία της και τώρα, όντας πια πολύ αργά για να αλλάξει γνώμη και να βγει έξω, με τους μεταλλικούς τοίχους να την περικλείουν κι έναν μικρό, θολό καθρέφτη να αντανακλά την έκφραση πανικού στο σχεδόν αόρατο πρόσωπό της, βούτηξε απότομα προς τα κάτω. Η Αμπι επρόκειτο να συνειδητοποιήσει...