Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Κι αν δοκιµάζαµε για µία φορά να «τρέξουµε όπως έτρεχαν οι αρχαίοι Έλληνες»; Είτε αγαπάµε το τρέξιµο είτε όχι, ένα πράγµα είναι βέβαιο. Όλα έχουν αλλάξει από την εποχή του Φειδιππίδη µέχρι σήµερα –η τεχνολογία, η πολιτική, η επιστήµη, ο πόλεµος, ο τρόπος που γράφουµε, που ταξιδεύουµε, ακόµα και το κλίµα–, όµως δύο πράγµατα δεν έχουν αλλάξει: οι µύες µας κι αυτά τα καταραµένα 41,8 χιλιόµετρα που χωρίζουν τον Μαραθώνα από την Ακρόπολη της Αθήνας. Ακριβώς αυτά που προτίθεµαι να τρέξω.
Γιατί τρέχουµε; Γιατί τόσο λαχάνιασµα, τόση κούραση; Τι λέει για µας αυτή η συνεχής προσπάθει...
Ο Μάικλ Τζόρνταν αψήφησε τον νόμο της βαρύτητας, ξεπέρασε τις προσδοκίες του κόσμου και υπερέβη τα ηλικιακά όρια, κατακτώντας τη δόξα ως ο σπουδαιότερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών. Αναμφισβήτητα το ταλέντο του ήταν συγκλονιστικό –τα ιπτάμενα καρφώματά του και τα ρεκόρ των 60 πόντων έχουν εμπνεύσει ολόκληρες γενιές–, αλλά οι άγνωστες δυνάμεις πίσω από τις επιτυχίες του είναι αυτές που όλοι θα θέλαμε να έχουμε. Ο Μάικλ Τζόρνταν πέτυχε βασιζόμενος στην πειθαρχία και τη σκληρή δουλειά και βρίσκοντας τον τρόπο να διοχετεύσει τη θέληση και την ανταγωνιστικότητά του στο άθλη...
