ΠΡΟΙΟΝΤΑ

Ο Τσουκούρου, ένας τριανταεξάχρονος σχεδιαστής σιδηροδρομικών σταθμών, που το όνομά του σημαίνει «φτιάχνω» ή «χτίζω» -όχι όμως «δημιουργώ» -, πιστεύει πως διάγει βίο άχρωμο, χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Στα είκοσί του απορρίπτεται, για άγνωστους λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες, από την εξιδανικευμένη παρέα του: δυο αγόρια και δυο κορίτσια, με ονόματα που παραπέμπουν αντίστοιχα σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα. Ο «άχρωμος» Τσουκούρου αποδέχεται την απόρριψη σιωπηρά, φτάνει λόγω του συναισθηματικού σοκ στα πρόθυρα του θανάτου και τελικά επανέρχεται στην κανονική ζωή του χωρ...

Μια εικοσαετία μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου ζουν σαν δουλοπάροικοι. Την τυραννία των Τούρκων έχει διαδεχτεί η απληστία των Ελλήνων τσιφλικάδων, οι οποίοι ρουφούν όχι μόνο τον ιδρώτα αλλά και το αίμα των κολίγων. Το κράτος παραμένει αδιάφορο. Εκείνη την περίοδο, ένας φοιτητής της Νομικής από την Κεφαλονιά, ο Μαρίνος Αντύπας, περιέρχεται απ’ άκρη σ’ άκρη τον θεσσαλικό κάμπο και, με το σύνθημα «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία», προσπαθεί να πείσει τους κολίγους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αλλά και να αφυπνίσει το κράτος. ...

Έπειτα από την αθώωσή της από τις κατηγορίες για τον φόνο του άντρα της Γιωργίκη Προβιού και της τρίχρονης κόρης της, η Ιουλία διεκδικεί πλέον και πάλι τη ζωή της. Παράλληλα, η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα και ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας που κατάφεραν να την αθωώσουν εμπλέκονται σε μια ιστορία που συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Έτσι, η Αλεξάνδρα βρίσκεται ξαφνικά υπόλογη ως προς το κίνητρο ανάληψης της υπόθεσης της Ιουλίας και ο Δημητρός μπροστά σε μια αδικοπραξία και το μυστήριο ενός φόνου κατά την περίοδο της κατοχής όπου εμπλέκονται παλιοί του γνώριμοι. Ο έρωτας τη...

ΕΣΕΙΣ έχετε ζήσει ποτέ ΚΑΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ; Ο Τζάστιν Τσέις σίγουρα ναι, και είναι ΑΥΤΗ! Η ΔΕΥΤΕΡΑ τα έσπασε, η ΤΡΙΤΗ τα έκανε στάχτη και αποκαΐδια, αλλά τώρα είναι… ΤΕΤΑΡΤΗ! Ο γάτος του εξακολουθεί να είναι εξαφανισμένος. Ο ίδιος έγινε άθελά του βάιραλ στο Ίντερνετ. Αυτή τη στιγμή, καρχαρίες κόβουν κύκλους γύρω του σε μια φρικιαστική, κρίντζι, σοκαριστική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που σου κόβει το αίμα, και όλα αυτά μαζί με τον ανυπόφορο αρχιεχθρό του!...

Τον βοήθησα, αρχικά με ερωτήσεις, υποθέσεις και απαλή φωνή. Ήθελα να μαλακώσω αυτόν τον δύσκαμπτο βράχο που έβλεπα απέναντί μου. Σκληρός και –όπως καθετί σκληρό– εύθραυστος. Αυτό είναι πάντα ένα από τα βασικά που δουλεύουμε στην ψυχοθεραπεία. Να μαλακώσουμε τις άμυνές μας, να καταλάβουμε ότι να λυγίζεις δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Το κλαδί που λυγίζει δε σπάει, τ’ αγκάθια δεν προστατεύουν, διώχνουν. Με χειρουργικές κινήσεις, τόσο μαλακά όσο όταν πας να αγγίξεις ένα μισάνοιχτο όστρακο, που με το που το πλησιάζεις κλείνει, ήθελα να τον προσεγγίσω, να μάθω την ιστορία του...

«Μόνο μη μου ζητήσετε να λύσω το πρόβλημα της ατεκνίας», τους είπε σε μια σπάνια στιγμή ευδιαθεσίας ο καπετάν Διαμαντής. «Το σπέρμα μου κουβαλάει πιο πολύ ιώδιο κι από τραυματιοφορέα. Το πιθανότερο είναι να γεμίσω το νησί γοργόνες…» Τις νύχτες που δε φυσούσαν τα μελτέμια κουβαλώντας στα πέλαγα τους αναστεναγμούς των ερωτευμένων λοστρόμων, το μικρό νησί δε μύριζε ασβέστη κι αγιόκλημα, αλλά αισθήματα. Γλυκά, πικρά, αθώα, πρόστυχα, αξιοπρεπή κι αναξιοπρεπή αισθήματα. Σαν την απέχθεια του παπά Λάμπρου για τη μαντάμ Λουκρητία, σαν το μίσος της απατημένης Ερασμίας για τον δήμα...

Ο Γκρεγκ Χέφλι ανακαλύπτει ότι ο δρόμος προς τη δόξα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Όταν αποφασίζει να ακολουθήσει τις Ξερατοπάνες, δηλαδή το συγκρότημα του έφηβου αδελφού του, του Ρόντρικ, ο Γκρεγκ δεν έχει καταλάβει σε τι φάση μπαίνει. Αλλά δεν αργεί να μάθει ότι τα ξενύχτια, τα απλήρωτα λάιβ, οι καβγάδες με άλλα συγκροτήματα και οι αφραγκίες πάνε πακέτο με το ροκ εν ρολ. Μπορεί ο Γκρεγκ να βοηθήσει τις Ξερατοπάνες να γίνουν οι θρύλοι που νομίζουν ότι είναι; Ή ο πολύς χρόνος που περνάει με το συγκρότημα του Ρόντρικ θα κάνει τις Ξερατοπάνες να… ξεχειλίσουν;...

Αυτή τη φορά ο Ρόαλντ Νταλ ξεπέρασε τον εαυτό του και μας χαρίζει κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Τη ΜΑΤΙΛΝΤΑ. Δεν υπάρχει παιδί πιο έξυπνο, πιο λογικό, πιο τρυφερό, πιο αξιαγάπητο από αυτήν. Αυτό το υπέροχο κορίτσι, το προικισμένο με μυαλό τόσο λαμπερό και με καρδιά τόσο μεγάλη, ας γίνει το φωτεινό παράδειγμα για όλους. Παραμύθι και πραγματικότητα, δεξιοτεχνία, γνώση και ταλέντο, να τι χρησιμοποίησε ο σπουδαίος αυτός συγγραφέας για να μας οδηγήσει σ' έναν κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μας και που, ίσως, μια μέρα τον κερδίσουμε. Η ΜΑΤΙΛΝΤΑ τιμήθηκε με το Children's Book...