Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
«Ο πατέρας σου δεν είναι όλοι οι άνδρες του κόσμου, αγάπη μου» λέει δίχως να περιμένει την απάντησή μου. «Ούτε εγώ είμαι όλες οι
γυναίκες. Κανείς δεν είναι όλος ο κόσμος και κανείς δεν επαναλαμβάνεται. Να μοιάζει, ναι, αυτό μπορεί να συμβεί. Να επαναλαμβάνεται,
όμως, όχι. Κι αυτό είναι η ζωή, παιδί μου: να βρίσκεις αυτούς που μοιάζουν και ν? αποφεύγεις αυτούς που επαναλαμβάνονται. Τα υπόλοιπα,
είτε έρχονται είτε όχι. Είτε εμφανίζονται είτε όχι. Είτε πονούν είτε όχι. ... Εγώ συγχώρεσα τον σύζυγό μου. Τον πατέρα σας, όχι.»...
Ένα αγόρι που παίζει φυσαρµόνικα συναντά ένα χαρτί που ταξιδεύει. Τι κοινό µπορεί να έχουν ένα φτωχό αγόρι κι ένα άγραφο χαρτί;
Πολλά κοινά.
Τόσα, που θα τους κάνουν αχώριστους φίλους σε ταξίδια µαγικά, αλλά και µια ανεκπλήρωτη επιθυµία διαφορετική για το καθένα.
Θα πρέπει όµως οπωσδήποτε να βρεθεί η χώρα όπου ζωντανεύουν τα Χάρτινα Όνειρα.
Τα όνειρα που γράφονται µε λέξεις πάνω στου κόσµου τα χαρτιά. Υπάρχει άραγε αυτή η χώρα;
Το χαρτί πιστεύει πως υπάρχει......