Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Εικονογράφηση: Έρση Σπαθοπούλου
Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα καταπράσινο δάσος ζούσε μια καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα.
Είχε όλα τα καλά του κόσμου κι έναν αρκούδο να την αγαπάει και να τη φροντίζει. Όμως, παρ’ όλα τα καλά της, δεν ήταν ευτυχισμένη, γιατί, περισσότερο απ’ οτιδήποτε στον κόσμο, ήθελε να έχει ένα αρκουδάκι.
Μια καλή αρκούδα όμως σαν κι αυτή δεν θα μπορούσε να μείνει με ένα τέτοιο παράπονο. Και πράγματι, με τη βοήθεια της κυρα-Μαριώς, της αλεπούς, η καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα και ο αγαπημένος της αρκούδος θα αποκτήσουν ένα μωρό αρκουδάκι, που θα γεμί...
Σε αυτή τη χρονική στιγμή συνέλαβα την ιδέα της παρακολούθησης. Ναι, όπως το ακούτε! Σκέφτηκα να παρακολουθώ τον Μαρσέλ, τις ώρες που περνούσαμε χώρια. Κάτι τόσο χυδαίο και ποταπό, κάτι που στην προηγούμενη ζωή μου θα μου προκαλούσε αηδία, το έκανα εδώ! Προσποιήθηκα ότι φεύγω για τα -συνηθισμένα μου πια- πετάγματα, αλλά ξαναγύρισα και κρύφτηκα πίσω από κάτι που έμοιαζε με δέντρο. Είδα, λοιπόν, τον Μαρσέλ να παίρνει έναν δρόμο σκυφτός και κουρασμένος. Τα φτερά του ήταν διπλωμένα στην πλάτη του και ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε να τα ανοίξει. Όχι μόνο περπατούσε, αλλά κάποιες ...