Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Κύπρος, 1974. Η τουρκική εισβολή στερεί από την Κατερίνα Χρυσοστόμου, ένα νεαρό κορίτσι από την Κερύνεια, το χωριό, το σπίτι, ίσως και τονπατέρα της. Μαζί με τον δίδυμο αδελφό της Μιχάλη επιβιβάζονται σε ένα καράβι που ταξιδεύει για την Ελλάδα.
Μαζί τους ταξιδεύουν κι άλλα παιδιά. Εκατοντάδες κορίτσια και αγόρια, χωρίς γονείς, χωρίς άλλα μέλη των οικογενειών τους, κατευθύνονται προς τον Πειραιά με την ελπίδα μιας καινούριας ζωής, προκειμένου να φιλοξενηθούν σε ιδρύματα και οικογένειες και να ξαναπιάσουν το νήμα μιας ήρεμης ζωής.
Η Κατερίνα και ο Μιχάλης βρίσκονται σε μια...
Ο Πεύκος προτείνει την αναζήτηση μιας ζωής απαλλαγμένης από τον φόβο και τις ενοχές.
Με σύμμαχό του το Φεγγάρι, εκφράζει την αλήθεια του, χωρίς να προκαλεί πόνο στους άλλους. Δεν παίρνει προσωπικά τα λόγια και τις αντιδράσεις τους. Δε νιώθει για αυτούς, αλλά μαζί με αυτούς. Δίνει τον καλύτερο εαυτό του ακόμα και στη συνάντησή του με το Δέντρο του Κακού. Αμφισβητεί, αλλά δεν επικρίνει και δεν απορρίπτει. Κάνει τις δικές του επιλογές και αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτές. Δεν είναι Δέντρο Καθώς Πρέπει, δεν πίνει καφέ με τους Παπαγάλους και δεν τα πάει καλά στα Δεντρομαθήματα. ...
Έχετε δίκιο, κυρία. Ήρθα τελείως αδιάβαστος και σήμερα στο μάθημα. Όμως δε φταίω εγώ. Έχω καλή δικαιολογία. Πολύ καλή. Και αν δε σας κάνει αυτή, έχω και άλλη!...
Λατρεύω τον νονό μου. Βγάζει αστείες φωτογραφίες, μελετάει τον ουρανό και τα συναισθήματα, τραγουδάμε παρέα, με καθησυχάζει, σκαρφίζεται παιχνίδια και κάνουμε φανταστικά ταξίδια.
Όμως με βασανίζει μια απορία: τι δουλειά κάνει άραγε; Μήπως είναι φωτογράφος; Αστρονόμος; Πωλητής φαντασίας; Ή μήπως τελικά είναι απλώς εφευρέτης;...
Αυτό εδώ είναι το τέταρτο βιβλίο του Τρύπωνα του φαφαγάλου που τόσο αγαπήσατε κι είναι φανταστικό!
Ο Τρύπωνας θα συναντήσει έναν πολυµήχανο εφευρέτη που, παρέα µε τον νάνο και το ροµπότ του, ετοιµάζει µια µηχανή του χρόνου που µπορεί να µεταφέρει οποιονδήποτε στον χωροχρόνο. Είναι όµως ξεχασιάρης ο καηµένος κι όλο µπερδεύει τα κρατούµενα στις µαθηµατικές του πράξεις. Αποτέλεσµα; Οι ταξιδιώτες χάνονται στον χωροχρόνο και µετά άντε να τους βρεις… Αυτό, που λέτε, παθαίνει κι ο σκανδαλιάρης Τρύπωνας, όταν µεταφέρεται στην αρχαία Ελλάδα, και µάλιστα στον Κάτω Κόσµο! Και τα πρ...
Όλοι οι μπαμπάδες είναι καλοί. Αν ρωτήσετε τα παιδιά τους, θα σας το πουν. Όμως ο δικός μου ο μπαμπάς είναι ο καλύτερος! Κι αυτό που λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια!...
Ο μικρός εξωγήινος έχει μια εργασία για το σχολείο. Να ζωγραφίσει την καλύτερη μαμά σε όλο τον πλανήτη.
Βάζει μέσα στο σακίδιο ένα χαρτόνι, πολλούς μαρκαδόρους και ξεκινάει. Κοιτάει προσεκτικά. Οι μαμάδες πολλές, εκείνος όμως θέλει να ζωγραφίσει την καλύτερη.
Σχεδιάζει ένα σύννεφο για μαλλιά, δυο μάτια μεγάλα και συνεχίζει μέχρι που... ανακαλύπτει πως η ζωγραφιστή μαμά είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερη μαμά σε όλο τον πλανήτη.
...
Το πειρατικό του κάπτεν Τζίµι είναι ένα καράβι διαφορετικό από τα άλλα.
Ταξιδεύοντας µε αυτό η Δάφνη και το υπόλοιπο πλήρωµα τραβούν πολύ κουπί κάθε µέρα, αλλά ζουν συναρπαστικές περιπέτειες.
Και βέβαια όλοι νιώθουν τυχεροί που έχουν έναν καπετάνιο σαν κι αυτόν κι εύχονται τα ταξίδια µαζί του να µην τελειώσουν ποτέ!...
Δρόμοι και πλατείες, ντροπαλά αγάλματα, παραμυθόδεντρα και σιντριβάνια που χορεύουν. Αυτή η πόλη τα έχει όλα και τους χωράει όλους... εκτός από αυτόν... τον Πόλεμο. Ακολουθήστε μας σε μια ξενάγηση στην πόλη που έδιωξε τον Πόλεμο, στην πόλη που πρέπει να χτίσουμε κάποτε όλοι μέσα στο κεφάλι μας…...
Μου το ζητήσατε, παιδιά, και το έκανα! Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Τρύπωνα του φαφαγάλου που τόσο αγαπήσατε. Εσείς, βέβαια, θα ξεκαρδιστείτε με τις καινούριες του σκανταλιές, η κυρία Καλλιόπη όμως κόντεψε να το πάθει. Το εγκεφαλικό! Ούτε που μπορείτε να φανταστείτε τι της έχουν σκαρώσει απτά τα φουλιά: Ο Τρύπωνας, η Σάρα και το καναρίνι. Η Σάρα έμαθε να μιλάει. Αλλά τα λέει όλα λάθος. Την ΄Αννα Βίσση τη λέει βλίση, τον Σάκη Ρουβά τον λέει κουβά, το σχολείο το λέει λολείο. Μόνο τη φασολάδα τη λέει πασολάδα, όπως ακριβώς και ο Τρύφωνας.
Άντε, μη χασομεράτε καθόλου, γυρί...
Αν μπορούσατε να ακούσετε τι λένε τα βράδια τα μανταλάκια της μπουγάδας, θα βλέπατε ότι μοιάζουν πολύ με εσάς και τους φίλους σας: τσακώνονται, ησυχάζουν, σπρώχνονται, αλλά, όταν χρειαστεί να σηκώσουν τη βαριά χειμωνιάτικη μπουγάδα, δίνουν όλοι ένα χεράκι!
[συμπεριφορά, χιούμορ]...
Μια φορά –δεν πάει καιρός– ένα κόκκινο κουμπί αποκόπηκε από την κουμπότρυπά του κι έπεσε στο πάτωμα. Βρέθηκε ολομόναχο, μακριά από τα πέντε αδερφάκια του, κόκκινα κι αυτά. Γύρω του κλωστές, κόπιτσες, πολλές καρφίτσες, ολόγυμνες κουβαρίστρες, πολύχρωμα πανάκια κι από δίπλα μια ραπτομηχανή που τη δούλευε ένα γρήγορο πόδι. Ήταν ένα δυστυχισμένο κουμπί. Τώρα πώς θα ζούσε χωρίς την κουμπότρυπά του, πρωί βράδυ να μπαίνει και να βγαίνει, χωρίς μια φωνή αποπάνω του να τραγουδάει; Αν είχε μάτια θα ’βαζε τα κλάματα....
