Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα θα βρείτε πλούσια συλλογή σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ανακαλύψτε όλα τα σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα και τα συγγραφικά διαμάντια της ελληνικής λογοτεχνίας που πρέπει να διαβάσετε. Εξερευνήστε τον κόσμο των χαρακτήρων, των συναισθημάτων και των απροσδόκητων συναντήσεων μέσα από τα εκπληκτικά μυθιστορήματα. Αναζητήστε τα καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα αγάπης, ταξιδέψτε με την ταξιδιωτική λογοτεχνία και ανατριχιάστε με τη συναρπαστική λογοτεχνία φαντασίας-τρόμου.
Κρύβοµαι στον κήπο µου και κοιτάζω τις κορυφές των δέντρων — πόσο ψηλά φτάνουν πια. Θα ’ρθει µια µέρα ίσως που θα γίνει «εθνικός»; Μακάρι. Αλλά εγώ πού θα είµαι; Γιατί σε ένα έθνος δεν µπορούν να χωρέσουν όλοι όσοι το αγάπησαν;
1837, Πειραιάς. Ο εικοσιδυάχρονος βασιλιάς Όθωνας επιστρέφει στη χώρα νιόπαντρος. Η πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας λέγεται Αµαλία και είναι µια δεκαεννιάχρονη Γερµανίδα δούκισσα. Μοναδικό της χρέος και αποστολή, να φέρει στον κόσµο έναν διάδοχο.
Η Αµαλία τα κάνει όλα µε πάθος και πείσµα. Αγαπά τον άντρα της, την Ελλάδα και τον παράξενο στα µάτια τη...
Ένα ζευγάρι φτάνει στο εξωτικό νησί της Chimera. Όλα φαντάζουν ειδυλλιακά, µέχρι που ο µυστηριώδης διευθυντής του ξενοδοχείου τούς κάνει δώρο µία επιπλέον εβδοµάδα διακοπών σε µια καµπάνα πάνω στο νερό. Ξαφνικά, περίεργα πρόσωπα αρχίζουν να εµφανίζονται, ανοµολόγητες σκέψεις έρχονται στην επιφάνεια και η σχέση του ζευγαριού κλυδωνίζεται. Όσο περνούν οι µέρες, ακόµα και η µαγευτική Chimera αρχίζει να αποκαλύπτει τα µυστικά της. Σε µια αθέατη πλευρά του νησιού βρίσκεται η άγρια και αφιλόξενη βορινή παραλία – όµως κανείς δεν την αναζητεί, ούτε θέλει να την αντικρίσει κατάµατα....
Το Τυχερό είναι ένα µυθιστόρηµα συγκροτηµένο από γεγονότα· αφηγείται µια αληθινή, τραγική ιστορία. Η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης το 1922 και η εγκατάσταση του νεαρού Βαγγέλη Βολοβότση στο χωριό Τυχερό του Έβρου, ο χωρισµός του από τον επτάχρονο γιο του εξαιτίας του Εµφυλίου, η ανοικοδόµηση από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες του ουγγρικού χωριού Μπελογιάννης και η επιστροφή στην πατρίδα συνθέτουν –µε άξονα το πρώτο θανατηφόρο δυστύχηµα της Ολυµπιακής Αεροπορίας– έναν µυθιστορηµατικό κόσµο δηµιουργηµένο αποκλειστικά από αυτούσια στοιχεία του υπαρκτού. Το Τυχερό εισχωρεί στην...
Έβλεπε η Σοφιά τις φωλιές µε τα χελιδόνια και σιγοτραγουδούσε. Χελιδόνια µου καλά, πο ’ρθαταν από µακριγιά, τι καλά µάς φέραταν; Την υγειά, την πασκαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά.
«Χελιδονάκια µου, χελιδονάκια µου» λέει κι η Κάλλιω. «Πούθ’ έρχονται, µωρ’ αδερφούλες µου, τα έρηµα;»
«Απ’ τους Άγιους Τόπους, Κάλλιω» λέει η µάνα µου. «Διαβαίνουν ωκεανό».
«Και πώς, µωρ’ Αλέξω, τόσο µακριά και δεν αποσταίνουν;»
«Βοηθιούνται φτερό µε φτερό».
«Και πώς βρίσκουν τον δρόµο, µωρ’ γι αδερφούλες;»
«Δεν είναι θεοτικά πράγµατα αυτά;» λέει η µάνα µου.
Η απουσία στείρων...
«Η πιο χρωµατιστή ταινία που είδα ποτέ είναι ο ασπρόµαυρος Καθρέφτης, εγώ όµως είµαι της Θυσίας, εγώ είµαι εκείνου του θανάτου που αναβάλλεται, που ακυρώνεται γιατί ο αφέτης έσφαλε στον πυροβολισµό, εγώ είµαι εκείνης της ζωής που επιµένει, πείσµων, τούτο το σώµα θέλω να περάσει άβροχο την ερυθρά του θάλασσα, να φτάσει απέναντι µε όλες τις µνήµες του άτρωτες. Το σώµα µου. Τι θα θυµάται όταν ξεχάσω;»
Μετά την πύκνωση της πολύπαθης ελληνικής Ιστορίας στην τρισυπόστατη Κωµωδία (2010) και το µατωµένο σταυροδρόµι του 360 (2013), ο Κυριακίδης επιστρέφει µε άλλη µία, επίσης σύντ...
O Ηλίας έχει σχεδόν τα πάντα στη ζωή του. Έναν γιο, μία πρώην γυναίκα, μία πρώην ερωμένη που ίσως ξαναγίνει νυν, ένα πανάκριβο αυτοκίνητο, τρία μαγαζιά, αρκετά σπίτια και πάρα πολλά χρήματα. Εδώ και λίγες ώρες, όμως, δεν έχει πατέρα. Aλλά αυτό δεν είναι κάτι που τον στενοχωρεί ιδιαίτερα.
Ταξιδεύοντας για την κηδεία στο χωριό όπου γεννήθηκε, μαζί με τον γιο του, επιστρέφει σε μια άλλη εποχή, τότε που τα σπίτια έμεναν ξεκλείδωτα τη νύχτα, οι γάμοι κρατούσαν για πάντα, οι πατεράδες δεν ήξεραν ότι έπρεπε να είναι και μπαμπάδες, οι άνθρωποι πήγαιναν φυλακή για μια ιδέα. Και υπή...
Η ιστορία ξεκινάει ένα αυγουστιάτικο πρωί του 1902 στην Νεάπολη Λακωνίας και ξεδιπλώνεται προς τα πίσω, φτάνοντας μέχρι τα Ορλωφικά και φωτίζοντας αποσιωπημένες μορφές, όπως η Κωνσταντία, κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά, καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Με φόντο το πάντα φουρτουνιασμένο ακρωτήρι του Καβομαλιά, που οι Ενετοί ονόμασαν Κάβο του Αγίου Αγγέλου, η Ελένη Σαραντίτη συνθέτει μια πολυπρόσωπη τοιχογραφία στο κέντρο της οποίας τοποθετεί τέσσερις γυναικείες μορφές: τη Ρουθ, την Πελαγία, την Αγγελική και την Ευγενία. Τέσσερις γυναίκες που τις συνδέουν δεσμοί αίματος καθώς κ...
Γυναίκες που παρατηρούν άνδρες, γυναίκες που παρατηρούν γυναίκες, παιδιά που παρατηρούν άνδρες και γυναίκες να παίζουν ένα άνισο παιχνίδι.
Είκοσι ιστορίες για καλές µαθήτριες, σκυµµένες πάντα πάνω από µια λάθος εξίσωση....
Το τετράδιο είχε σκληρό εξώφυλλο. «Έπρεπε να έχει» μας είπαν στην τάξη, χωρίς να μας εξηγήσουν. Δεν θα συγκρατούσα τον λόγο, έτσι κι αλλιώς. Όμως κάτι το επίσημο υπήρχε στην υποχρέωση να «τηρούμε ημερολόγιο». Με ειδοποιούσε συχνά ανέσπερο φως ότι η αναπάντεχη επιστροφή από το σχολείο στο σπίτι, μετά από μια ξαφνική αργία, λόγω επιδημίας γρίπης ή θανάτου επισήμου, θα ήταν ανεπανάληπτη. Ποτέ, όμως, δεν έτρεξα ανυπόμονα σ’ αυτό το τετράδιο, όπου έπρεπε να σημειώνω μόνο τα σημαντικά της ημέρας μου. «Να μην χρησιμοποιείτε συχνά τη φράση “ουδέν το αξιόλογον”. Μόνον αν δεν σας έχε...
Τι σχέση έχουν το µπράντι σάουαρ, η σουµάδα και η κουµανταρία µε το χτίσιµο ενός ξενοδοχείου που έµελλε να αλλάξει την ιστορία ενός τόπου; Ποιος τραγουδά καλύτερα τον πόνο της πατρίδας, ο Ρουβάς ή ο Νταλάρας; Μήπως είναι η πολιτική που σε αναγκάζει να µην πιεις ξανά ποτέ σου αϊράνι; Και τελικά, πότε πίνεις τον ελληνικό και τούρκικο καφέ; Στις γιορτές ή στις κηδείες;
Η Κωνσταντία Σωτηρίου γράφει για το Μεγάλο Παλάτι της Λήδρας που κατασκευάστηκε για να οικοδοµήσει το µέλλον µιας νεοσύστατης χώρας, της Κύπρου. Μέσα από γλυκόπικρα ποτά και αλµυρές ιστορίες, µέσα από συνταγές ...
«Τη διακατέχει το δαιµόνιο της ζωής» έλεγε για εκείνη ο Αλµπέρ Καµύ, µε τον οποίο έζησε έναν έρωτα δεκαέξι ολόκληρα χρόνια. Εκείνη είναι η Μαρία Καζαρές, τρώει σαν λύκος, γελάει εκκωφαντικά, διαθέτει φλογερό αισθησιασµό, κοιµάται βαριά, έχει γεννηθεί και µεγαλώσει στη Γαλικία και το 1936 έρχεται ως πρόσφυγας στο Παρίσι, µαζί µε τη µητέρα της, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Πολύ γρήγορα βάζει στόχο να µάθει την ανελέητη γαλλική γλώσσα και να γίνει ηθοποιός. Τίποτα δεν τη σταµατά, ούτε η αποτυχία της στις εισαγωγικές εξετάσεις της δραµατικής σχολής ούτε οι κώδικες της παρισινής...
Με αφορµή τη Διεθνή Συνάντηση Λογοτεχνών, η Αριάν, Ελληνίδα συγγραφέας που ζει στο Παρίσι, θα ταξιδέψει σε µια απόµακρη επαρχία της Κίνας. Σε µια πόλη που δεν θα µάθει να προφέρει τ’ όνοµά της, ψάχνοντας να αγοράσει τσάι, θα βρεθεί µόνη µε τον ποιητή Γε-Τιαν. Με την επιστροφή της στο Παρίσι, λίγο πριν ξεσπάσει η πανδηµία, θα ξεκινήσουν µια αλληλογραφία που θα διαρκέσει λίγο και θα διακοπεί απότοµα.
Αντιµέτωπη µε τη νέα πραγµατικότητα –έναν σύντροφο που δεν αντέχει να περάσει και δεύτερο λοκντάουν στο Παρίσι, τη δουλειά της σ’ ένα λύκειο που παραµένει ανοιχτό και τις εβδοµα...
Στα πιο σκοτεινά χρόνια της ναζιστικής κατοχής και γενοκτονίας, η Ολλανδή Έττυ Χίλλεσουµ εξύµνησε τη ζωή και, µέσα από την οξυδέρκεια, τη συµπόνια και τη γενναιότητά της, ανέπτυξε µια µορφή εσωτερικής αντίστασης ενάντια στη φρίκη του πολέµου. Η Χίλλεσουµ, που θυµίζει την Άννα Φρανκ, επιστρατεύει την ηθική συνείδηση και την ευσπλαχνία, για την υπεράσπιση της ανθρωπιάς υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες. Πέθανε στο Άουσβιτς το 1943, σε ηλικία είκοσι εννέα ετών.
«Οκτώ τετράδια, πυκνογραµµένα, µε δυσανάγνωστο γραφικό χαρακτήρα: Από τότε που τα διάβασα, η ζωή της Έττυ Χίλλεσουµ, µια...
Εβδοµήντα µία ιστορίες στη φόρµα του διαλόγου ή του µονολόγου (θεατρικής ή κινηµατογραφικής πνοής). Εβδοµήντα ένα ντοκιµαντέρ ονείρων που βλέπουν ή υποδύονται ότι βλέπουν οι εξουθενωµένοι ήρωες µιας οµόκεντρης συλλογής διηγηµάτων. Χαρακτήρες που πασχίζουν να υπάρξουν σ’ έναν κόσµο αβέβαιο, ακραίο, απαθή. Ατοµικές ή συλλογικές φοβίες, πανικοί και παραισθήσεις διαπερνούν, ως µια γενικευµένη παραλυσία, αυτά τα διηγήµατα.
Πρόσωπα που κινούνται στην κόψη ιδιωτικού και δηµόσιου, επείγοντος και ανίας, κενού και φάρσας, καταστροφής και αφύπνισης.
Ο Μισέλ Φάις µε την Εξουθένωση ξανα...
«H αξία του ανθρώπου μετριέται ανάλογα με την ικανότητά του να γίνεται άλλος». Αν πράγματι ενεργεί κανείς σύμφωνα μ' αυτή την αρχή της ακραίας ευαισθησίας, της ικανότητας δηλαδή ενός ανθρώπου να έρχεται στη θέση του άλλου, οδηγείται ίσως στη λύτρωση, ταυτόχρονα όμως κινδυνεύει να θεωρηθεί τρελός. Για τούτο οι πράξεις του Χριστόφορου, του ήρωα του βιβλίου, συχνά θυμίζουν τον Δον Κιχότη. Ωστόσο, δεν πρέπει να νομίσει κανείς ότι το οδοιπορικό τούτο εκτρέπεται σε φιλοσοφικές αναζητήσεις και θεωρίες. Αντίθετα, είναι έργο δράσης. Τα συμπεράσματα βγαίνουν μέσα από τις απίθανες περ...
