Ελληνική Λογοτεχνία

Όπως το πλοίο γέρνει όλο και περισσότερο, σπάνε και οι τελευταίες πόρτες και τα παράθυρα του σαλονιού, και η θάλασσα μπαίνει με τεράστια ορμή στο εσωτερικό. Παρασύρει με μεγάλη σφοδρότητα στο πέρασμά της ό,τι συναντάει. Όχι μόνο καθίσματα και έπιπλα, αλλά και ανθρώπους! Ανθρώπους που παλεύουν με όσο κουράγιο έχουν. Μερικοί απ’ αυτούς έχουν δύναμη αρκετή, μα δεν μπορούν να τα βάλουν με την ίδια την Κόλαση. Βλέπω κάποιους να προσπαθούν να γαντζωθούν από το πάτωμα, άλλους να πιάνουν κάτι σταθερό και να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν μέχρι την έξοδο αυτού του πηγαδι...

"Τσακωνόμουν ωραία και καλά ένα κυριακάτικο βράδυ με τον αδερφό μου και όταν, επιτέλους, έπεσα για ύπνο μουτρωμένη, ανακάλυψα πως κάποιος σουλατσάριζε στο δωμάτιό μας, η πόρτα δεν άνοιγε, το φως δεν άναβε και ένα άγνωστο αγόρι μάς ανακοίνωσε στα σκοτεινά πως ήρθε για να γίνουμε αδέρφια και να μας πάρει μαζί του σε μυστικές πολιτείες! Εμένα και το βάσανό μου. Τον αδερφό μου τον Ηλία....