Μενού
  • Δωρεάν μεταφορικά σε Αττική άνω των 35€
  • Τηλ. Παραγγελίες: 211 40 06 080
  • Ασφαλείς Συναλλαγές εύκολα & γρήγορα
Menu
CALL ME BACK
CALL ME BACK κάντε κλικ και σας καλούμε
  • -10%
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ
Κωδ: 978-618-5141-86-8
ΜΑΡΚΑ: ΠΑΤΑΚΗΣ
15,00 €
13,50 €
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΛΙΣΤΑΓενική

Γενική

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ

Κωδ: 00110290080
ΠΑΤΑΚΗΣ ΠΑΤΑΚΗΣ
Τιμή:
Ποσοστό έκπτωσης : 10 %
15,00 € 13,50 €

Άμεσα Διαθέσιμο

Προσθήκη στα αγαπημένα Already in wishlist
Επιλέξτε διαθέσιμο χρώμα και μέγεθος για να εισάγετε το προϊόν στη wishlist
Προσθήκη στη σύγκριση προϊόντων Already in Product Compare
Please select color and size to add the product to compare
Ήδη στο καλάθι
  • Περιγραφή
    Κάποια στιγμή, τον Αύγουστο, σε πήρανε – ήταν 21 Αυγούστου. Ζήσαμε όλοι μαζί μία απίστευτη ιστορία. (Χρειάζονται εκατοντάδες
    σελίδες για να περιγράψω όλες τις στιγμές, γιατί θα ήθελα να τις περιγράψω δευτερόλεπτο δευτερόλεπτο!) Από τη στιγμή που ήρθαν και
    σου είπε, ενώ ήσουνα μαζί μας στον κήπο φορώντας το σορτς σου, τα σανδάλια σου κι ένα μπλουζάκι, ο χωροφύλακας,
    περιτριγυρισμένος από πολλούς άλλους χωροφυλάκους, πως πρέπει να σε πάρουν επιτόπου! Η μαμά έτρεξε φουριόζα να φτιάξει μια
    βαλίτσα κι εμείς μείναμε κοντά σου, κολλήσαμε πάνω σου και τα δυο, τραβούσαμε μαζί σου σαν ένας μικρούλης Χορός αρχαίας
    τραγωδίας… Κάποια στιγμή μάς απομάκρυναν οι χωροφυλάκοι, αλλά μας άφησαν να παραμείνουμε εκεί κοντά, έως ότου σε βάλουνε μέσα
    στο αυτοκίνητο. Θυμάμαι, υπήρχε πολλή ανθρώπινη κίνηση γύρω μας? ήμασταν μέσα σε μια μόνιμη κίνηση. Βοή, βουή, βουητό, βούισμα
    στ’ αυτιά μου. Όλες οι ομιλίες τους βοή, βουή, βουητό, βούισμα, δεν θυμάμαι σαφείς ομιλίες, μόνο βοή, βουή, βουητό, βούισμα… Αλλά
    τα μάτια μου θυμούνται τα πάντα! Εκθαμβωτική ανάμνηση! Πάλι ο Χορός μας πήγαινε μια από δω μια από κει, έως ότου ο Ήρωας
    τοποθετήθηκε στην τελευταία θέση του, της τελευταίας του Σκηνής: Σ’ έβγαλαν από την είσοδο του κήπου έξω στον δρόμο. Οι μαστόροι
    ολόγυρα, ολόγυρα κι οι χωροφύλακες. Κι ο Στέλιος. Ξαφνικά, πριν μπεις εσύ, ορμάει η Μαντουβάλα μέσα στο αυτοκίνητο. Πάει και
    σφηνώνει στο πίσω τζάμι, απλώνεται, στριμώχνεται. Μουγκρίζει δείχνοντας απειλητικά, με γουρλωμένα κι άγρια μάτια, τα τεράστια
    κοφτερά δόντια της! Πώς να την αρπάξουν οι έρμοι χωροφυλάκοι; Πλάκα είχε. Παλικάρι η Μαντουβάλα! Αγωνίστρια! Είχε καταλάβει πως θα
    σ’ έπαιρναν. Νομίζω ότι περισσότερο ένιωθε πως βρισκόσουνα σε κίνδυνο? γι’ αυτό προσπαθούσε να αποτρέψει το φευγιό σου.
    Δύναμη το σκυλί! Κατάφεραν και την τράβηξαν...