Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια ιστορία για ένα χωριό, ένα τσούρμο παιδιά κι έναν αγριάνθρωπο.
Κάθε καλοκαίρι, μόλις έρχονταν οι αμερικάνες, το τσούρμο παρασυρόταν σε ακόμη μεγαλύτερες σκανταλιές κι αταξίες, κάνοντας το χωριό άνω κάτω. Όμως κανείς δεν περίμενε πως εκείνο τον αύγουστο ένα δωδεκάχρονο κορίτσι από την αθήνα θα προκαλούσε τις αμερικάνες και θα έκανε τα πάντα για ν’ ανακαλύψει πώς χάθηκε πριν από χρόνιαμια κοπέλα. Διακοπές στο χωριό με τη γιαγιά. Κάτω από έναν ήλιο που καίει την πέτραχτίζονται παιδικές φιλίες, γιορτάζεται η ελευθερία και τολμηροί μικροί ντετέκτιβ αποκαλύπτουν μεγάλα μυστικ...
Η Μανταλένα όλη μέρα κι όλη νύχτα ονειρευόταν. Κοιτούσε τη θάλασσα, από την αυλή του καπετάν Νικόλα, κι αναστέναζε. Τι κι αν ήταν ολόκληρη γαϊδούρα. Ήθελε να γίνει καπετάνισσα και να ταξιδέψει με το καράβι της στην απέραντη γαλάζια θάλασσα. Δεν ήξερε πώς θα το καταφέρει, ώσπου ένα βράδυ ο καπετάν Νικόλας έδειξε ένα πεφταστέρι στον εγγονό του. «Τα αστέρια πέφτουν για έναν και μόνο λόγο. Για να πραγματοποιούν ευχές» του είπε. Αυτό ήταν. Η Μαντελένα κάθε βράδυ κοιτούσε ψηλά στον ουρανό και περίμενε. Κι όταν τελικά κάτι έπεσε στο καπέλο που φορούσε, ένιωσε πως ήρθε η ώρα να γίν...
Οι γίγαντες, εκτός από τεράστιοι – που σημαίνει ότι μπορούν να σε πατήσουν κατά λάθος ή επίτηδες –, είναι και μάγοι. Καλούν τον άνεμο, δαμάζουν τη φωτιά και κάνουν τον αέρα συμπαγή. Έχουν εξημερώσει άγριους δράκους, φυτεύουν μεταλλικά δέντρα και μεταμορφώνουν τα χέρια τους σε εργαλεία και σκοινιά.
Ο Ρόρι, βέβαια, δεν είναι γίγαντας και δεν έχει ιδέα απ’ όλα αυτά. Είναι ένας οκτάχρονος Τρίφλινγκ, που ζει με τους φίλους του σε μια παραγκούπολη μέσα στην πόλη των γιγάντων, όπου περνούν τη μέρα τους παίζοντας. Πολλές φορές χρειάζεται να φτάνουν μέχρι το κέντρο της γιγαντούπο...
Η μαμά μου φοράει για καπέλο ένα σύννεφο που βρέχει. Και το φοράει κάθε βράδυ. Σχεδόν. Νομίζω. Ξέρω πως δεν είναι σπάνιο, αλλά νομίζω πως δεν είναι και πολλές οι μαμάδες που φοράνε ένα καπέλο-σύννεφο που βρέχει.
«Μαμά, γιατί κλαις;» Καλά, μη μου απαντήσεις τώρα γιατί θα μου χαλάσεις τα σχέδια. Έχω βάλει σκοπό να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για σένα. Έχω βρει και τον τίτλο, αλλά σ’ το φυλάω για έκπληξη.
Ένας χαζός λόγος είναι να κλαις γιατί κάθε βράδυ ένα μυγάκι μπαίνει στο μάτι σου. Βασικά αυτός δεν είναι απλώς χαζός, δεν είναι καν λόγος! Πάντως μου φαίνεται απίθανο κάθ...
Φθινόπωρο στην Καστοριά. Μοιάζει με όνειρο, ειδικά αν εσύ και οι καλύτεροί σου φίλοι έχετε κερδίσει σε έναν διαγωνισμό και φιλοξενείστε στο καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης.
Η παρέα των παιδιών που ανακάλυψε τον Κώδικα της Λέρου, την πέμπτη πόλη των Δωριέων στην Γκιώνα και ακολούθησε τα ίχνη του Ομήρου στη Χίο μπλέκει σε μια κυριολεκτικά θανάσιμη περιπέτεια με φόντο τον «ανθό της λίμνης», όπως λένε την πόλη της Καστοριάς.
Η περίφημη Σπηλιά του Δράκου με τους σταλακτίτες και τις λίμνες της δεν είναι μόνο ένα από τα αριστουργήματα της φύσης. Κρύβει κι ένα μυστικό. Κάπου υπ...
"Αυτό είναι ένα παχουλό βιβλίο. Όχι γιατί έχει πολλές σελίδες, αλλά γιατί μέσα στις σελίδες του υπάρχουν πολλά παχουλά Χμ. Είναι τα Χμ που εγώ ονομάζω... ""Οι Λεξοφάγοι Χμ!"" Μια σπάνια φυλή Χμ, που αν διαβάσεις γι' αυτήν, θα χαρείς πολύ που είναι τόσο σπάνια!...
Ο Βιβλιοπόντικας είναι πολύ θυµωµένος µε τη Φιλαναγνωσία. Του παίρνει τα βιβλία που µόλις έχει διαβάσει! Άδικα όµως την κυνηγά. Συνεχώς του ξεφεύγει... Ποια είναι επιτέλους αυτή η Φιλαναγνωσία;...
Στο μικρό δάσος κοντά στην πόλη ζούσαν ήρεμα κι ωραία πολλά πουλιά.
Ανάμεσα σε αυτά κι ένας παπαγάλος, ο Μπλε που ήταν ένας ωραιότατος μπλε παπαγάλος, .... αλλά, ήθελε να γίνει κάποιος άλλος.
Γυρνούσε όλο το χρόνο στο δάσος από γειτονιά σε γειτονιά, θαύμαζε όλα τα άλλα πουλιά, μα για τον εαυτό του παπαγάλιζε τα ίδια και τα ίδια:
"Εγώ είμαι μόνο ένας απλός, τυχαίος παπαγάλος, δε θέλω πια να είμαι εγώ, άλλος να γίνω άλλος".
Ώσπου μια μέρα σαν όλες τις άλλες που ο παπαγάλος συνέχιζε να παπαγαλίζει τα ίδια και τα ίδια, ήρθαν τα "πάνω-κάτω" και τα πουλιά για να σωθούν από μια ε...
Ίσως τον έχουν διώξει από τη χώρα του, αφού πρώτα ηττήθηκε σε µάχη. Γι’ αυτό ο Δράκος διάλεξε να µένει µόνος µέσα στο δάσος και να φέρνει το φόβο στις καρδιές όλων.
Κι όµως ένα µικρό Κορίτσι από ένα διπλανό χωριό δε γνωρίζει τι θα πει φόβος. Ξεκινάει ένα ταξίδι για την άλλη πλευρά του δάσους, κι ακόµη παραπέρα, κι ας ξέρει ότι θα τον συναντήσει.
Κρατά στο χέρι του µια βαλίτσα. Μια βαλίτσα µε τρεις τσαγιέρες.
Κάθε τσαγιέρα εκτός από τσάι έχει κι ένα δώρο που του έχουν δώσει οι γονείς του: υποµονή, θάρρος, σοφία.
Μ’ αυτά θα αλλάξει τη ζωή του Δράκου για πάντα. ...
Έχω βάσιμες υποψίες ότι ο μπαμπάς μου ήταν Πειρατής! Κάτι που είπε η γιαγιά - μια παλιά φωτογραφία - η αντίδραση της μαμάς στην απόφασή του να γυρίσει στα καράβια, ο παπαγάλος που μου έφερε για δώρο, ΟΛΑ αυτό μου επιβεβαιώνουν! Κι ας μου λένε πως είναι η φαντασία μου! Τι νομίζουν; Ότι επειδή είμαι μικρό παιδί μπορούν να με κοροϊδέψουν; Όχι! Άλλωστε είμαι γιος πειρατή!
Ο μπαμπάς του Γιάννου ίσως θα πρέπει να απομακρυνθεί από την οικογένεια γιατί του προσφέρανε μία εργασία μακριά τους. Ο Γιάννος είναι πεπεισμένος ότι ο μπαμπάς του παλιά ήταν πειρατής και θέλει να ξανα...
"""Κανένας δε με παίζει"" σκέφτεται ο καρχαρίας και ξαφνικά μια ιδέα φωτίζει το τρομακτικό πρόσωπό του. Παίρνει μια μεγάλη τσάντα και αρχίζει να μαζεύει θαλασσινά. Τι θα τα κάνει όταν τα πάει ""σπίτι"" του?...
Κάντε πίσω. Έρχεται η Dido.
Τη λένε Διδώ. Το όνομά της το έχει κι ένα αστέρι, το Dido 209. Το λέει ο παππούς της που ήταν αστρονόμος. Όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει φωτογράφος άγριων ζώων. Φέτος είναι τριτάκι, ενώ ο Τσου, ο αδελφός της, πεμπτάκι. Την πρώτη μέρα του σχολείου ο διευθυντής μίλησε για τη μαύρη βίβλο. Όποιο παιδί κάνει μία, δύο, τρεις αταξίες θα μπαίνει στη μαύρη βίβλο. Κανείς δεν ξέρει τι είναι η μαύρη βίβλος. Αλλά σίγουρα ακούγεται πολύ τρομαχτική. Όταν η Διδώ κάνει την Τρίτη αταξία κι εξαφανίζεται, ο Τσου οργανώνει επιχείρηση διάσωσης. Ίσως τότε ανακαλύψουν ...
Είμαι δεκάξι χρονών».
«Βαρέθηκα να μου λένε οι άλλοι τι να κάνω».
«Η ζωή είναι δική μου και θα την κάνω ό,τι θέλω».
Ο Αλέξανδρος τα πρωινά, αντί να πηγαίνει σχολείο, κάνει βόλτες στην παραλία, διαβάζει λογοτεχνία, ακούει κασέτες των Doors, γράφει ποιήματα στην Έλλη, το ομορφότερο κορίτσι που έχει δει ποτέ.
Τι θα κάνει όμως όταν τα Πύρινα Ρόδα απαγάγουν μπροστά στα μάτια του τον Μάνο Αλεξίου, τον εξόριστο μουσικό που είναι πλέον υπουργός, και όταν ανακαλύψει ότι ο αγαπημένος του φιλόλογος, ο κύριος Ρεβελούσης, είναι αναμειγμένος με τα Πύρινα Ρόδα;
Τι θα κάνει όταν η Έλλ...