Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Μεσαίωνας. Φράγκοι σταυροφόροι ριζώνουν σε μια γωνιά της πρώην Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: την Αχαΐα. Χτίζουν οχυρά, κάθονται σε θρόνους, ονειρεύονται την ευτυχία αλλά και ερίζουν για την εξουσία. Γνωρίζουν χαρές, δημιουργούν πλούτο μα γεύονται και πίκρες στη νέα τους πατρίδα....
"Σήμερα ελάχιστα ευρήματα μαρτυρούν την καθημερινότητα των πρώτων ανθρώπων. Είμαστε όμως σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος, ως κοινωνικό ον, έζησε από την αρχή σε οργανωμένες ομάδες, μέσα στις οποίες αναπτύχθηκαν οι σχέσεις και αναδείχτηκαν οι αδυναμίες και τα προτερήματα των μελών τους. Το βιβλίο αυτό μας μεταφέρει στο πολύ μακρινό εκείνο παρελθόν του ανθρώπινου είδους. Η μικρούλα Ιγμ έζησε σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη. Εκείνη ανήκε στο είδος του ανθρώπου του Νεάντερταλ. Την ίδια όμως περίοδο έκανε την εμφάνισή του ένα νέο ανθρώπινο είδος, ο άμεσος πρόγονος των σύγ...
Εκείνος είναι ο Αλέξανδρος, ο φοβερός Μακεδόνας κατακτητής. Ο άλλος είναι ο Φιλόλαος, ένας γενναίος Θηβαίος που θέλει να εκδικηθεί την καταστροφή της πόλης του από το στρατό των Μακεδόνων. Οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν κάπου στην Ανατολή. Ανάμεσά τους μια θάλασσα μίσους. Γύρω τους εχθροί και φίλοι, ταξίδια και περιπέτειες, ο έρωτας και ο κίνδυνος. Τι θα γίνει όμως όταν φτάσει στα χέρια του Φιλόλαου ένα ασήμαντο κουκούτσι από βερίκοκο, δώρο από τον ίδιο τον Αλέξανδρο?...
Ήταν άνοιξη του 1919 όταν ο μπαμπάς υποσχέθηκε στον Λευτέρη ένα ποδήλατο. Εκείνες τις μέρες ελληνικές σημαίες γέμιζαν τον χάρτη και στόλιζαν τα μπαλκόνια.
«Ήρθαν οι Έλληνες!»
Ο καιρός περνούσε και ο Λευτέρης παρέα με τον φίλο του τον Ασλάν σεργιάνιζαν στην προκυμαία του Και. Σχεδίαζαν ταξίδια κι έκαναν όνειρα για το μέλλον.
Ήταν Σεπτέμβριος του 1922 όταν οι ελληνικές σημαίες κατέβηκαν, τα όνειρα έγιναν εφιάλτες και τα ταξίδια ήταν πλέον χωρίς επιστροφή.
«Αντίο, Σμύρνη»...