Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Με μισές αλήθειες οι λαοί καλλιεργούν και θρέφουν τις εθνικές τους προκαταλήψεις. Μέσα σ’ ένα περιβάλλον εθνικής αυταρέσκειας, οι εθνικές προκαταλήψεις, απαλλαγμένες από ατομική συνείδηση και συναισθήματα, αποκτούν τη σκληρότητα ενός λαϊκού κατηγόρου. Κανένα ελαφρυντικό δεν γίνεται δεκτό. Έτσι η απλούστευση των κατηγοριών αποκτά μια ιδιαίτερη τεχνική, και η γενίκευση γενικεύεται ως κανόνας. Φταίχτες είναι οι άλλοι.
Από αντίδραση λοιπόν στις κατηγορίες αυτών των προκαταλήψεων, ίσως προκατειλημμένος κι εγώ, τοποθετώ συνειδητά τα πρόσωπα του έργου μου σ’ ένα οριακό μεταίχμ...
Η τραγική ιστορία του Άμλετ, πρίγκιπα της Δανίας, δεν είναι μόνο το γνωστότερο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ,
ή ένα από τα πλέον δημοφιλή έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, έργο-πρόκληση για κάθε δημιουργό του θεάτρου.
Είναι ταυτόχρονα το έργο εκείνο που μπορεί να χαρακτηριστεί κυριολεκτικά ως τραγωδία και να λάβει
την ίδια θέση με τα έργα των αρχαίων Ελλήνων τραγικών στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου.
Κορυφαία σύνθεση του ανθρώπινου πνεύματος, με βαθιές πολιτικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις,
ανοιχτή πάντοτε σε πλήθος ερμηνειών, παρακολουθεί την πορεία του Άμλετ ...
"Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη Φλόριντα (1956) αλλά γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Νέα Υόρκη (1959) σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν και με πρωταγωνιστές τη Τζέραλντιν Πέητζ (Αλεξάνδρα Ντελ Λάγκο) και τον Πωλ Νιούμαν (Τσανς Γουέην)....
Το Δολοφόνος χωρίς ανταμοιβή (1959) είναι ένα από τα πρώτα έργα του Ιονέσκο, όπου για πρώτη φορά εμφανίζεται ο ήρωάς του Μπερανζέ, τον οποίο θα συναντήσουμε και σε άλλα έργα (Ρινόκερος, Ο βασιλιάς πεθαίνει, Πεζός στον αέρα).
Ο Μπερανζέ αποτελεί μια σχεδόν αυτοβιογραφική φιγούρα, και εκφράζει τον προβληματισμό του Ιονέσκο για την πραγματικότητα, την οποία θεωρεί παράδοξη. Ο Μπερανζέ είναι φαινομενικά κωμικός και αφελής, κερδίζοντας έτσι τη συμπάθεια του κοινού. Είναι στην ουσία ένας χαρακτήρας σαν τους γελωτοποιούς της Αναγέννησης, που μόνος αυτός λέει πράγματα πικρά και αλ...