Θέατρο-Κινηματογράφος

Νομίζω ότι μετά τα σαράντα, σαράντα πέντε, η υποκρισία που κουβαλάει ο άνθρωπος γίνεται δηλητήριο και τον αρρωσταίνει......

Η τραγική ιστορία του Άμλετ, πρίγκιπα της Δανίας, δεν είναι μόνο το γνωστότερο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ή ένα από τα πλέον δημοφιλή έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, έργο-πρόκληση για κάθε δημιουργό του θεάτρου. Είναι ταυτόχρονα το έργο εκείνο που μπορεί να χαρακτηριστεί κυριολεκτικά ως τραγωδία και να λάβει την ίδια θέση με τα έργα των αρχαίων Ελλήνων τραγικών στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου. Κορυφαία σύνθεση του ανθρώπινου πνεύματος, με βαθιές πολιτικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, ανοιχτή πάντοτε σε πλήθος ερμηνειών, παρακολουθεί την πορεία του Άμλετ ...

ΡΕΛΛΙΝΓΚ [προς τον ΓΚΕΓΚΕΡΣ]: Συγγνώμη?, μα εσείς ο ίδιος δεν κουβαλάτε αυτή τη μαυρίλα από τα ορυχεία κειπάνω; ΓΚΕΡΓΚΕΡΣ: Εσάς, σας έρχεται πολύ βολικό να βαφτίζετε βρόμα καθετί που φέρνω εγώ στο σπίτι? ΡΕΛΛΙΝΓΚ (πλησιάζοντάς τον): Ακούστε, κύριε Βέρλε νεώτερε, έχω τη βάσιμη υποψία ότι εσείς εξακολουθείτε ακόμα να φυλάτε καλά καταχωνιασμένο στις τσέπες σας, δίχως να βάζετε στάλα νερό στο κρασί σας, εκείνο το "απόλυτο Ιδανικό" σας? ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Όχι,? το έχω πάντα στην ψυχή μου? ΡΕΛΛΙΝΓΚ: Έχετε το όπου στο διάολο θέλετε, αλλά θα σας συνιστούσα μη μας πουλάτε τέτοια - τουλάχιστ...