Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Να οραματιστούμε ξανά την παγκόσμια οικονομία μας, για να γίνει πιο βιώσιμη και ευημερούσα για όλους
Klaus Schwab σε συνεργασία με τον Peter Vanham
Στο βιβλίο αυτό, ο Κλάους Σβαµπ εξετάζει τα επιτεύγµατα και τις ελλείψεις του παγκόσµιου οικονοµικού συστήµατος που κυριαρχεί τις τελευταίες δεκαετίες: τον µετοχικό καπιταλισµό στη Δύση και τον κρατικό καπιταλισµό στην Ανατολή. Και τα δύο συστήµατα επέτρεψαν πρωτοφανή πρόοδο στον πλούτο, µετρηµένη µε το ΑΕΠ και τα κέρδη. Ταυτόχρονα όµως οδήγησαν σε ιστορικών διαστάσεων οικονοµική ανισότητα και υποβάθµιση του περιβάλλο...
Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισµός, του οποίου η φύση έχει αλλάξει πολύ από τη δεκαετία του ’80 και µετά, βρίσκεται µετέωρος. Καθώς εκλαµβάνεται ως άδικος και άνισος, τροφοδοτεί την οργή και την πικρία, δίνοντας πρόσφορο έδαφος στον λαϊκισµό. Και το χειρότερο είναι ότι αποδεικνύεται αναποτελεσµατικός, δηµιουργώντας όλο και λιγότερη ανάπτυξη. Πρέπει, λοιπόν, να βάλουµε ένα τέλος και να αλλάξουµε ριζικά το σύστηµα;
Οι συγγραφείς αντιµετωπίζουν κατά µέτωπο αυτό το ερώτηµα. Η διάγνωσή τους είναι αυστηρή: η απαξίωση της εργασίας από το κέρδος, η επιλογή να ευνοείται ο µέτοχος...
Το αόρατο νήµα που συνδέει τις υποκλοπές, τη διπλωµατία των αγωγών, το φυσικό αέριο, τις φονικές πυρκαγιές του 2007, τις απειλές κατά του πρώην πρωθυπουργού, το βέτο στο Βουκουρέστι, το Βατοπέδι και τον Δεκέµβρη του 2008 ξετυλίγεται για πρώτη φορά µέσα από πλήθος ντοκουµέντων και νοµικών κειµένων, φωτίζοντας τους πραγµατικούς πρωταγωνιστές αλλά και κάθε µορφής επιδιώξεις στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Κώστα Καραµανλή.
Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραµανλή επιχειρούν µια δεύτερη ανάγνωση στους καθοριστικούς σταθµούς της διακυβέρνησης 2004-2009, αποτυπώνοντας συγκλίνουσες κ...
""" Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια των πολιτικών να εφευρίσκουν λέξεις ανάμεσα στο ναι και το όχι. Όπως τα κορίτσια στους σχολικούς μας έρωτες. Δεν έλεγαν ""δεν μου αρέσεις"", ""δεν σε θέλω"". Έλεγαν κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ναι και ως όχι. ""Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο"". ""Δεν είμαι έτοιμη"". Έτσι δεν σε έκαναν εχθρό, σε άφηναν να ελπίζεις και μετά, αν τις έφτυνε ο παιδαράς του συστεγαζόμενου λυκείου, γυρνούσαν σε σένα, που άλλωστε ρητά ποτέ δεν σε είχαν απορρίψει....
"""Πάντα αναρωτιόμουν για τις ζωές των ανθρώπων που έβλεπα. Ωραία, τέλειωσε ο χτίστης το ρετιρέ, σε τι σπίτι γυρνάει? Πώς αγκαλιάζει ο ""μπάτσος"" και πώς ο κρατούμενός του? Η καλόγρια τι όνειρα βλέπει το βράδυ? Κάποια στιγμή άρχισα να ξεστρατίζω και να αναζητώ νέες εικόνες....