Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"[...] Κλείνοντας τον πρόλογο μας, πρέπει να τονίσουμε ότι όσα αναφέρονται στο πόνημα μας αυτό, είναι τεκμηριωμένα. Και αποφεύγεται η διατύπωση συμπερασμάτων, διότι θα υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθούν τα συμπεράσματα αυτά ως φορείς υποκειμενισμού του γράφοντος. Παρατίθενται μόνον γεγονότα, πληροφοριακά δελτία και εξαγόμενα. Αφήνονται δε ο μεν αναγνώστης να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα του, ο δε ιστορικός του μέλλοντος, αφού ακούσει και ερευνήσει και την ""άλλη πλευρά"", να γράψει την αληθινή Ιστορία εκείνης της περιόδου....
"""Πέταξα το φόβο στη θάλασσα στην αρχή της Ερυθράς, και την άλλη μέρα το πακέτο με τα φάρμακα. Μόνο τις τύψεις δεν πέταξα. Έχουνε μια δική τους θάλασσα μέσα μου, πηχτή σα λάσπη και βρομάει. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο καλοί απ’ ό,τι νομίζω. [...] Ένας ναύτης μου ’πε χθες τη νύχτα ένα παραμύθι κι αποκοιμήθηκα. Δεν το θυμάμαι. Όμως θα' ταν θαυμάσιο. Δε σου 'χω πει ποτέ παραμύθια. Ίσως δεν ξέρω να τα πω. Ίσως γιατί από μικρή ήσουνα πολύ σοφή για τα παραμύθια μου. Όμως κάποτε θα πω στα παιδιά σου. Αν είχα στα χέρια μου το βιβλίο που έδωσα για τύπωμα θα το 'σκιζα όλο κι ίσως ...
