Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Πρόκειται για μια εισαγωγή στις τεχνικές της κβαντικής θεωρίας των συστημάτων πολλών σωματιδίων με εφαρμογές στη φυσική
συμπυκνωμένης ύλης, με σκοπό την κατανόηση της συμπεριφοράς των συστημάτων αυτών, με βάση στις αρχές της κβαντομηχανικής
και της στατιστικής μηχανικής....
Αντίθετα με ό,τι προϊδεάζει ο τίτλος του, τούτο το βιβλίο -η Κβαντομηχανική ΙΙ- δεν αποτελεί συνέχεια της Κβαντομηχανικής Ι
αλλά ένα χωριστό βιβλίο για τη διδασκαλία της κβαντικής θεωρίας σε ένα πιο προχωρημένο -αλλά πάντα προπτυχιακό- επίπεδο.
Πρόκειται δηλαδή για Κβαντομηχανική επιπέδου ΙΙ έναντι της Κβαντομηχανικής επιπέδου Ι που ήδη κυκλοφορεί.
Όπως και η Κβαντομηχανική Ι, έτσι και η Κβαντομηχανική ΙΙ έχει μια ισχυρή διεπιστημονική στόχευση. Ένας από τους βασικούς στόχους
της είναι να ενθαρρύνει τη «συνάντηση» φυσικών, μαθηματικών και επιστημόνων πληροφορικ...
"Ο συλλογικός αυτός τόμος περιλαμβάνει 19 κείμενα που περιγράφουν τα φαινόμενα της μουσικής και της αρμονίας σε συμπαντικό, γήινο και ανθρώπινο επίπεδο. Το 1942 ο έφηβος Μίκης Θεοδωράκης δημιούργησε και στη συνέχεια ανέπτυξε την προσωπική του θεωρία για τη Συμπαντική Αρμονία. Το 2006 το διεθνές Συμπόσιο που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου στη Χερσόνησο της Κρήτης αποτέλεσε ένα πρώτο βήμα διεπιστημονικού διαλόγου για μια αναλυτική περιγραφή και δημόσια συζήτηση της θεωρίας αυτής. Με λόγο μεστό και συναρπαστικό, ο Μίκης Θεοδωράκης μας...
Νέα, ριζικά ανανεωμένη έκδοση του εξαιρετικά επιτυχημένου έργου του Paul Hewitt, ενός ταλαντούχου δασκάλου ο οποίος τιμήθηκε από την Αμερικανική Ένωση Καθηγητών Φυσικής με το Βραβείο R.A. Millikan για την αφοσίωσή του στη διδασκαλία της Φυσικής, και για τις εν γένει δραστηριότητές του που δημιούργησαν μια ζηλευτή εικόνα για τη Φυσική και τη διδασκαλία της στους χιλιάδες μαθητές του. Mε το βιβλίο αυτό, ο Hewitt καταφέρνει, με στοιχειώδη μαθηματικά και ελάχιστους τύπους, να μεταδώσει τις έννοιες της Φυσικής με ακρίβεια, σαφήνεια και σπάνια γλαφυρότητα, ακόμη και σε εκείνους τ...
"Γιατί η επιστήμη είναι κάτι ""περισσότερο"" ή κάτι ""διαφορετικό"" από την απλή ""γενίκευση"" των δεδομένων της εμπειρίας? Γιατί η ""επιστημονική γνώση"" είναι -αν είναι- περισσότερο έγκυρη από άλλες μορφές γνώσης? Ποια είναι τα εχέγγυα αυτής της εγκυρότητας? Και ποιος είναι, τελικά, ο ρόλος του πειράματος στη διαμόρφωση ή την αλλαγή των επιστημονικών θεωριών? Γραμμένο με γλαφυρότητα και σαφήνεια σπάνια για βιβλία αυτού του είδους, το ""Τι είναι αυτό που το λέμε επιστήμη?"" αποτελεί μια εξαίρετη και πλήρως ενημερωμένη εισαγωγή στην επιστημονική περιοχή που πραγματεύεται αυ...
"Μπορεί κάποιο παράσιτο να οδηγήσει ένα έντομο στην αυτοκτονία και τον άνθρωπο στη σχιζοφρένεια? Μπορεί η ""σιωπή"" ενός γονιδίου να επηρεάζει τον καρκίνο? Τι ρόλο μπορεί να παίζει το βιολογικό μας ρολόι στη θεραπεία του? Θα φθάσει ο άνθρωπος να ζει εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια, εφαρμόζοντας τον κατάλληλο συνδυασμό χημικών και γενετικών στρατηγικών? Μήπως η ανάπτυξη των θηλαστικών, άρα και του είδους μας, οφείλεται στο κύμα ρετροϊών που κατέκλυσε τη Γη πριν από 170 εκατομμύρια χρόνια? Ποιες φοβερές γυναίκες καταλαβαίνουν το ψέμα απ' το χρώμα του προσώπου μας και πόσο κ...
Όποιος δεν κατανοεί τα νέα μέσα ανήκει στους αναλφάβητους του 21ου αιώνα. Ένα αλφαβητάριο μάς μαθαίνει να διαβάζουμε. Η πεποίθηση ότι ένας τέτοιος αλφαβητισμός είναι αναγκαίος σήμερα είναι ευρύτερα διαδεδομένη. Η προσοχή μας είναι άνισα κατανεμημένη μεταξύ των διάφορων μέσων: στο προσκήνιο βρίσκεται το Ίντερνετ. Η εξέχουσα σημασία του δεν μπορεί όμως να μας παρασύρει να αναγγείλουμε τον θάνατο των κλασικών μαζικών μέσων. Αυτοί οι δύο κόσμοι βρίσκονται σε αμοιβαία εξάρτηση: το Ίντερνετ χρειάζεται τα μαζικά μέσα για να προσελκύσει την προσοχή και τα μαζικά μέσα χρειάζονται το...
«Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο.
Δεν αξίζει άλλωστε να συζητά κανείς για πράγματα –την γένεσή μου και την γένεση του Κόσμου– που προκαλούσαν ανέκαθεν διαμάχες. Αυτό που ενισχύει την αυτοπεποίθησή μου είναι ότι η παρουσία μου έμοιαζε πάντοτε πρωταρχική: στους μύθους ή σε ό,τι ονομάζεται επιστήμη, στα έργα των θνητών αλλά...