Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Σμύρνη, Δεκέμβρης του 1918, λίγο μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Το χρονικό της πόλης και η ζωή μιας νέας γυναίκας ξετυλίγονται σαν δυο κουβάρια σιγά-σιγά. Πόσο μοιραία θα αποδειχτεί η ύπαρξη ενός άνδρα, που καθορίζει την τύχη της κοπέλας, ενώ ταυτόχρονα παλεύει για την επιβίωση της πατρίδας του;
Τέσσερα χρόνια μετά, λάθη και προδοσίες θα οδηγήσουν τη Σμύρνη στο τραγικό της τέλος, με αποκορύφωμα τη φοβερή φωτιά του Σεπτέμβρη. Θα ακολουθήσει και ο έρωτας της νεαρής γυναίκας παράλληλη πορεία ή θα καταφέρει παρ’ ελπίδα να επιζήσει ανάμεσα στις φλόγες;...
Τη δεκαετία του ’70, η Ισμήνη, μια γυναίκα που ανήκει στην ελίτ της αθηναϊκής κοινωνίας, με όπλο τη σκοτεινή πλευρά της ψυχής της, καταστρέφει όποιον απειλεί τον γάμο της. Η Αρετή, η καμαριέρα της Ισμήνης, κρυφά ερωτευμένη με το αφεντικό της, πρέπει να αντιμετωπίσει μια θανάσιμη παγίδα που έχει στηθεί για εκείνη.
Χρόνια μετά, οι δραματικές εξελίξεις στο ερωτικό τρίγωνο της Αθήνας σφραγίζουν τη ζωή του ανυποψίαστου Φίλιππου στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Το πλήρωμα του χρόνου όμως θα φτάσει. Αποκαλύψεις ανασκαλεύουν το πυρωμένο παρελθόν και η φωτιά αρχίζει να φουντώνει. Μήπως ...
Ισμήνη, Βερόνικα, Μάρθα, Ουρανία... κορίτσια που μεγαλώνουν στο οικοτροφείο «Ίκαρος», σε μια Ελλάδα
μεταπολεμική, τραυματισμένη...
Η Ισμήνη, παραιτημένη ως την ωριμότητα, αρχίζει να αναγνωρίζει τις ανασφάλειές της και να έρχεται αντιμέτωπη μ’ αυτές.
Η Βερόνικα θωπεύει τους ξεχασμένους στόχους της και αποφασίζει να τους κυνηγήσει αδίστακτα.
Η Μάρθα βλέπει με απορία μια φάρσα της να γίνεται η ίδια η μοίρα της.
Η Ουρανία, γεμάτη από ενοχές που γέννησε μέσα της ο φθόνος, παλεύει στην υπόλοιπη ζωή της για να εξιλεωθεί.
Και ...
Η ιστορία ενός ανθρώπου που επιθυμούσε να γίνει τραγουδιστής.
Όμως, σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής, η ίδια η μοίρα, μ’ έναν παράξενο τρόπο, τον επιλέγει να γίνει ιερέας. Χάνει την αγάπη τραγικά κι αναγκάζεται να βιώσει έναν γάμο συμβιβασμού για να μπορέσει να χειροτονηθεί. Ο Γιάννης γίνεται ένας εντελώς εναλλακτικός ιερέας, που βρίσκεται πάντα κοντά στις χαρές και στις πίκρες των ανθρώπων της ενορίας του κι όχι μόνο. Αγαπιέται πολύ απ’ το ποίμνιό του, που τον υποστηρίζει και τον υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια.
Το ξεκίνημα και η πορεία του στην ιεροσύνη εξελίσσο...
Γαλλία, 1570
Σ' ένα δάσος λουσμένο στο φως του φεγγαριού, ένα κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά και έντονα πράσινα μάτια τρέχει πανικόβλητο. Πίσω της, άντρες με πυρσούς και μανιασμένους σκύλους την κυνηγούν. Την πλησιάζουν. Την περικυκλώνουν. Οι σκύλοι αλυχτούν δείχνοντας τα δόντια τους. Ορθάνοιχτα στόματα που ουρλιάζουν με λύσσα...
Ελλάδα, σήμερα
Η Χριστίνα πετάγεται κάθε βράδυ λουσμένη στον ιδρώτα από τους εφιάλτες. Κάποιοι την κυνηγούν και κάθε φορά ξυπνάει ακριβώς τη στιγμή που την πιάνουν. Πάντα στα όνειρά της κυριαρχούν δύο εφιαλτικά μαύρα μάτια.
Με τρόμο ανακαλύ...
Οι γονείς είναι μια ιστορία χωρίς αρχή, έχουν μια ζωή πριν από εμάς και όταν φεύγουν γίνονται μυστήριο, σχεδόν άγνωστοι. Με την απουσία τους συνειδητοποιούμε ό,τι μας έχει διαφύγει, τους πενθούμε με τις απορίες μας, με τα αναπάντητα ερωτήματά μας, με μια τρυφερότητα που μόνο με την αποχώρησή τους γίνεται τόσο απόλυτη. Σαν τον Ορφέα, θέλουμε να τους φέρουμε πίσω, αρχίζουμε μαζί τους μια κατάβαση στον Άδη και βυθιζόμαστε για καιρό ευπρόσβλητοι και εκτεθειμένοι......
Ο Μάριος από εδώ και πέρα δε λογάριαζε πια, αν κόντευαν να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του. Άρχισε να επιταχύνει τον βηματισμό του. Το βλέμμα του το είχε μονίμως καρφωμένο εκεί μακριά, στο πλεούμενο. Με αγωνία προσπαθούσε να εντοπίσει τη σιλουέτα του ευεργέτη του για να ανασάνει. Όταν λαχάνιαζε από την πολλή προσπάθεια που κατέβαλλε, κατά τη διάρκεια της πορείας του, κοντοστεκόταν και καθόταν πάνω στην άμμο ή πάνω στα βότσαλα, να ξαποστάσει. Μετά σηκωνόταν με μιας και έβρεχε το ξαναμμένο του πρόσωπο με θαλασσινό νερό για να δροσιστεί. Και ύστερα πάλι ορμούσε προς τα μπρος...